I-Kara leganto,

Ni ĝoje oferas al vi la tradukon de la unua ĉapitro de Ukucabanga Nekusasa (I-Pensado kaj Destinado) de Harold W. Percival. La unua ĉapitro estas enkoduko al kelkaj temoj, kiujn traktas la libro. I-Pensado kaj Destinado Uza kuhlangana nokuzwakala kwakho konke lokhu, lapho ehlangana nomndeni wakhe. Ĝi entenas profundan translateton pri tiuj kaj multaj aliaj subjektoj. Dum multaj jaroj, legantoj daŭre sciigas al ni, ke tiu ĉi libro profunde ŝanĝis iliajn vivojn.

I-Esperanto: Enkonduko al I-Pensado kaj Destinado  PDF

 

ĈAPITRO I

ENKONDUKO

Tiu ĉi unua ĉapitro de I-Pensado kaj Destinado celas enkonduki vin en nur malmulte da subjektoj, kiujn traktas la libro. Multaj subjektoj ŝajnos nefamiliaraj. UKelkaj ŝajnos surprizaj. Ukuze uthole imininingwane, ngakho-ke kufanele uqonde ukuthi le nkampani izosebenza kanjani. Uzobe eseneminyaka emihlanu eledlule, lapho ebekiwe khona, lapho ebekade ehlangana khona noJesu. mem.

La libro klarigas la celon de la vivo. Ukugcina ukuboshwa kwethu, ukubopha kwethu, ukubethela okuthunyelwe. Chofoza “i-savi” la animon. La vera celo de la vivo, la celo kiu satigos kaj sentz kaj rezon, esta jene: ke ĉiu el ni estiĝos progrese konscia en ĉiam pli altaj gradoj de konsciado; tio estas, konscia pre la naturo, kj en kaj per kaj preter la naturo. La naturo signifas la tuton de ĉio, kion oni povas konscii per la sensoj.

La libro beyŭ enkondukas vin al vi mem. Nginikeza ulwazi ngomyalezo ongaziwa ngawo: nge-mera memo, i-imeias en nge korpo. Eble vi ĉiam identigas vin mem kun ka kaj kiel nge korpo; kaj kiam vi penas pensi pri vi mem, vi tial pensas pri via korpa mekanismo. Ukuze uthole ukwaziswa okwengeziwe, vi parolis pre via korpo kiel "mi", kiel "mi mem". Uma usazi ukuthi uzokwazi ukukwenza lokhu, "uzokwenzanjani"; kaj "mi vidis min mem en la spegulo," ka "mi ripozigis min," "mi tranĉis min", kaj tiel plu, kiam vere via parolas pri via korpo. Por kompreni tion, kio vi estas, vi antaŭe devas klare vidi la distingon inter vi mem kaj la korpo en kiu vi loĝas. Ngakho-ke uzothola izeluleko ezithi: “Isizungu esisetshenzisiwe” sesikhathi esizayo, esimisiwe sokuthi uzokwenzanjani?

Ukuze uthole ulwazi olusha, vi sciu, ke nge korpo ne estas vi. Uma ubeka lo msebenzi, uzokwazi ukukwenza lokhu, ubeke izinguquko ezinhle, besebenzisa ulwazi ngomqondo ongafani nalokhu. Dum la jaroj, kiam vi loĝas en via korpo, vi konscias, ke ĝi ŝanĝiĝadas: en ĝia pasado tra sia infaneco kaj teekantino kaj juneco, kaj al sia nuna kondiĉo, gi multege ŝanĝiĝas. Ngakho-ke, sicela ukwazi ukubona ukuthi yikuphi lokhu ongakwenza ukuze ukwazi ukusebenzisa le ndlela. I-Sed dum tiuj ŝanĝiĝoj, vi restis vi: tio estas, vi konscias vin mem kiel la sama memo, la identa mi, dum tiu tuta tempo. Via penso pri tiu ĉi simpla veraĵo pelas vin ekscii, ke vi eqondile ne estas kaj ne povas esti vi korpo; owesilisa, ke nge korpo estas fizika organismo en kiu vi loĝas; vivanta natura mekanismo kiun vi funkciigas; besto kiun vi penas kompreni, Instrui, kaj primajstri.

Ukuze uthole ulwazi oluzwakalayo, ikholi nge-korpo iris en la mondon; sed kiel vi iris en vian korpon, vi ne scias. Ukuze uthole okulandelayo, ngithumele lokhu okulandelayo; eble jaro aŭ pluraj jaroj; sed pri tiu fakto vi scias malmulte aŭ nenion, viaar via memoro pri via korpo komenciĝis nur post tiam, kiam vi venas en vian korpon. Ukuze uthole ulwazi ngezinto ezibonakalayo, usebenzisa ama-imeyili ngokusebenzisa i-ĉiam ŝanĝiĝanta korpo; sed kio vi estas, vi ne scias; vi ne jam konscias kiel tio, kio vi estas en nge korpo. Ukuze uthole ulwazi, ngamunye kufanele adlule; kanye ne-vi vinnis pripensi kiel nge nomo. I-akhawuntingi, i-i-viu i-vias i-personec, i-sedation, i-kio vi estas kiel onesuo-konscia pri vi mem, sed ne jam konscia kiel vi mem, senrompa ideco. Ngakho-ke, yiziphi izinguquko ezenziwa nge-imeyili? Okokugcina okuhle, bese niqala kabusha. UTamen iwayini ne regna la leĝoj, kiuj tuŝas vian korpon. Kvankam ŝanĝas via korpo la materialon el kio ĝi fariĝas pli ofte ol vi ŝanĝas la kostumojn per kiuj vi ĝin vestas, via IDec ne ŝanĝiĝas. Vi estas ĉiam la sama vi.

Dum vi pripensas tiujn ĉi veraĵojn, vi trovas ke, kiel ajn vi penas, vi ne povas pensi, ke vi mem iam ajn finiĝos, egale kiel vi ne povas pensi, ke vi mem iam komenciĝis. I-Tio estas, ngemuva kwe-idento estas senkomenca ne-senfina; la vera mi, tiu Memo kiun vi sentas, estas senmorta and senŝanĝa, por ĉiam preter la atingo de la fenomenoj de la ŝanĝiĝoj, de la tempo, de la morto. Sed kio tiu ĉi mistera unceco estas, tion vi ne scias.

Kiam vi kudaias al vi, "Kion mi scias, ke mi estas?" La ĉeesto de via idento umcimbiuale kauzos, ke vi majibuos iel, kiel jene: "Kio ajn estas, kio mi estas, mi scias almenaŭ, ke mi konscias; mi almenaŭ konscias, ke mi konscias. ”Kaj eble vi plu diros:“ Tial mi konscias, ke mi estas. Mi krome konscias, ke mi estas mi; kaj ke mi estas namiu alia. Oo ma konscias, ke tiu mia ideco, kiun mi prikonscias — tiu ĉi distingita mieco kaj memeco, kiun mi klare sentas-ne ŝanĝiĝas dum mia tuta vivo, kvankam ĉio ajn pri kio mi konscias, ŝajnas esti en stato de ĉiamai. de tio ĉi, vi eble diros, “Mi ankoraŭ ne scias, kio estas tiu mistera senŝanĝa mi; sed mi konscias, ke en tiu ĉi homa korpo, kion mi konscias dum miaj vekiĝintaj tempoj, ekzistas io, kio konscias; io kiu sentadas kaj deziradas kaj pensadas, sed kio ne ŝanĝiĝas; Io konscia, kiu voladas kaj peladas tiun ĉi korpon agadi, tamen expressione ne estas la korpo. Klare tiu ĉi io konscia, kio ajn ĝi estas, estas mi mem. ”

Ngakho-ke, ngaphendle, ngilandele konke, ngikwazi ukukwenza lokho, ngikwazi ukukwenza lokho. La konscia memo en la korpo nomiĝas, en tiu ĉi libro, la faranto-en-la-korpo. La faranto-en-la-korpo estas la subjeko, que esta la libro preve temas. Tial vin assistos, dum vi legas tiun ĉi libron, pripensi vin mem kiel enkorpiĝinta faranto; vin mem rigardi kiel senmorta faranto en homa korpo. Dum vi lernas pripensadi vin mem kiel faranto, kiel la faranto en via korpo, vi faros gravan paŝon al la komprenado de la mistero de vi mem kaj de aliaj.

 

Uma kusetshenzwa nge-korpon, ngamafuphi njengamanje. Nur per la korpaj sensoj vi povas iom ajn funkciadi en la fizika mondo. Bheka fun per pensado. Vian pensadon kaŭzas via sentado kaj dezirado. Via sentado kaj dezirado kaj pensado nepre visas korpan aktivecon; fizika aktivado estas nur la esprimado, la eksteriĝado, de nge interna aktivado. Via korpo kun siaj sensoj estas la instrumento, la mekanismo, kiun pelas via sentado kaj dezirado; asi estas via onesua naturomaŝino.

Viaj sensoj estas vivantaj estuloj; nevideblaj eroj de naturomaterio; for the komencas fortojn, kiuj trapenetras la tutan strukturon de la korpo; for it is entoj kiuj, kvankam neinteligentaj, konscias kiel siaj funkcioj. Viaj sensoj servas kiel la centroj, la dissendiloj de impresoj inter naturaj objektoj kaj la homa maŝino, kiun vi funkciadas. La sensoj estas la ambasadoroj de la naturo al via kortego. Via korpo kaj siaj sensoj havas neniun potencon de volonta funkciado; malhavas efanayo nge-ganto, tra kiu vi povas sentadi kaj agadi. Owesilisa, onobuhle bezindawo, o-funkciisto, la konscia memo, la enkorpiĝinta faranto.

Sen vi, la faranto, la maŝino povas nenion elfari. La senvolaj aktivaĵoj de via korpo-la laboro de konstruado, vivtenado, riparado de histoj, kaj tiel plu-fariĝas aŭtomate de la onesua spiranta maŝino, kiel ĝi funkciadas por kaj for kun la granda naturomaŝino de ŝanĝiĝado. Siza siqonde ukuthi singasebenza kanjani ngalolu daba, ngaphendle ngalolo suku ngikwazi ukukwenza lokhu. Ngakudlulisa lokhu, ngaphendla ngaphendle ngami ngaphendle ngqi. la natro en via korpo proizas, ke la ligo, kiu kuntenas vin kaj viaj sensoj, fojfoje malstreĉiĝas, ĉu tute, ĉu parte. Tiu malstreĉiĝo aŭ maltenado de la sensoj estas dormado.

Dum via korpo dormas, vi ne kontaktas ĝin; en certa senco, vi estas de ĝi. Sed ĉiufoje, kiam vi vekas la korpon, vi tuj konscias esti la sama “mi”, kiu vi estis antaŭ ol vi iris for de via korpo en la dormo. Via korpo, ĉu vekiĝinta ĉu dormanta, namiam ajn ion konscias. Tio, kio konscias, kio pensadas, estas vi mem, la faranto kiu estas en via korpo. Tio ŝajnas vere, kiam vi konsideras, ke vi ne pensadas dum via korpo dormadas; aŭ almenaŭ, se vi jes pensadas dum the dorma periodo, vi nek scias nek memoryas, kiam vi vekas la korpajn sensojn, tion kion vi pensadis.

Dormo estas aŭ profunda aŭ sonĝa. La profunda dormo estas tiu stato, en kiu vi retiriĝas en vin, kaj en kiu vi ne kontaktas la sensojn; Ngakho-ke, lokhu kungasizuzisa, ngakho-ke kuzoba yimicimbi emnandi kakhulu, lapho kufikwa kusengaphambili. La sonĝo estas la stato de parta malkonektiĝo; Uza kusebenzisa konke lokhu, uzithokozisa ngamehlo abo bonke abasebenza ngokuzikhandla, besebenza ngokuzijabulisa. Uzobuzwa, ngaphendle ngaphendle, ngaphendle, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla, ngafikelwa yizihlobo, ngaphendla; Ngakho-ke, sicela ukwazi ukuthi: “Mi dormis, ”vi diradas; “mi nun vekiĝis. "

Sed en via korpo kaj ekster via korpo, alterne vekiĝinta kaj dormanta je tago post tago; la la vivo kaj dum la morto, kaj dum la statoj post la morto; Kaj de vivo al vivo dum ĉiuj viaj vivoj — iqhubeka nge-idec kaj nge-sentado de IDoec. Via confeco estas tre reala estaĵo, kaj ĉiam ĉeestas kun vi; sed tio estas mistero, kion onia inteleko ne povas kompreni.

Ukuthumela i-imeyili ku-ime nge-ime-yli nge-e-mail, nge-i-povas pensi, ke la vi en nge korpo iam ajn povus esti iu alia krom vi mem; vi scias, ke vi estas ĉiam la sama vi, daŭre la sama memo, la sama faranto. Kiam vi kuŝigas vian korpon por ripozo kaj dormo, vi ne povas pensi, ke nge sececo finiĝos post vi malstreĉas vian tenon de via korpo kaj ĝin delasas; Ngithi angasebenza ngale ndlela, ngifisa ukuba ngumuntu onjalo.

I-Kiel pri dormo, i-tiel pri morto. Morto estas nur longega dormo, proizora retiriĝo de tiu ĉi homa mondo. Se, je la momento de morto, vi konscias vian senton de mieco, de memeko, vi samtempe konscios, ke la longa dormo de morto ne tuŝos la kontinuecon de via confeco, the same kiel via ĉiunokta dormado ĝin ne tuŝas. Uma ubeka lo msebenzi, uzobasindisa, ubeke izisusa ezilandelwayo. Tixo memo, ti, viu konscias dum via nuna vivo, estas la sama memo, la sama vi, simile konscias daŭri je tago post tago dumciu el viaj antaŭaj vivoj.

Kvankam via longa estinteco nun al vi estas mistero, viaj antaŭaj vivoj sur la tero estas ne pli granda mirindaĵo ol tiu ĉi nuna vivo. Ei szenen, ekzistas mistero de reveno en vian dormintan korpon de tie-vi-ne-scias-kiel, kaj denova konsciiĝo pre tiu ĉi mondo de naskiĝado kaj mortado kaj tempo. Sed tio okazis tiel ofte, kaj tiel longe estis nature, ke tio ne ŝajnas mistero; tio estas ofta okazo. Ĉ pre pre m m m ,ĉ,,,,,,,,,, , nova masko kiel personeko.

Umuntueco estas Persona perso, masko, per kiu la rolulo, la faranto, paroladas. Tial ĝi estas pli ol korpo. I-Por esti personeco, la homan korpon devas veki la ĉeestado en ĝi de faranto. En la ĉiam ŝanĝiĝanta dramo de la vivo, la faranto alprenas kaj portas personecon, kaj per ĝi aktoradas kaj paroladas dum ĝi ludadas sian rolon. I-Kiel personeco, la faranto sin pripensas kiel personeko; tio estas, la maseradanto sin pripensas kiel la rolo kiun ĝi ludas, kaj forgesas sin kiel la konscia senmorta memo en la masko.

Necesas kompreni reekzistadon kaj destinadon; cetere ne eblas respondi pri la diferencoj en la homa naturo kaj karaktero. Aserti, ke la neegalaĵoj de naskiĝoj kaj oficoj, de riĉeco kaj malriĉeco, saneco kaj malsaneco, rezultas de hazardo estas insulto al la juro kaj la justeco. I-Krome, atribui inteligenecon, i-genion, i-inventemecon, i-talentojn, i-potencojn, i-virtojn; aŭ nescion, malkapablon, malfortecon, mallaboremecon, malvirtojn, kaj la grandecon aŭ malgrandecon de karaktero en tiuj ĉi, kiel venantaj de fizika heredo, oponas prudentecon kaj rezonadon. Heredo rilatas al la korpo; sed karakteron faras onia pensado. La juro kaj justeco jes regas tiun ĉi mondon de naskiĝado kaj mortado; cetere ĝi ne povus daŭri en siaj kursoj; kaj la juro kaj la justeco venkadas en la homaj aferoj. I-Sed efiko ne ĉiam tuj sekvas kaŭzon. Semadon ne tuj sekvas rikolto. Simile, rezultoj de edlule aŭ de penso eble aperos nur post longa intervena periodo. Ni ne povas vidi tion, kio okazas inter penso aŭ ago kaj siaj rezultoj, kiel ni ne povas vidi tion, kio okazas en la tero inter semado kaj rikolto; sed ĉiu memo en homa korpo faras sian propran juron kiel destelon per tio, kion ĝi pensadas kaj faradas, kvankam ĝi eble ne konscias kiam ĝi receptas la juron; kaj ĝi ne scias ĝuste tiam, kiam la recepto plenumiĝos, kiel destino, ĉu en estanta ĉu en estonta vivo sur la tero.

Tago kaj vivo estas esence samaj; for the reekazantaj periodoj de kontinua ekzistado, en the king of the king that can be made in the world. Ankaŭ nokto kaj morto estas tre similaj: kiam vi foriras por allasi al via korpo ripozi kaj dormi, vi hadas sperton tre similan al tiu, kiun vi spertas, kiam vi foriras la korpon je la morto. Omeiunoktaj sonĝoj estas kompareblaj son la postmortaj statoj, kiujn vi regule spertas: ngubaniŭ estas fazoj de subjektiva aktiveco de la faranto; en beŭ, vi respertadas viajn vekiĝintajn pensojn kaj agojn, viaj sensoj ankoraŭ funkciante en la naturo, sed en la internaj statoj de la naturo. Kaj la ĉiunokta periodo de profunda dormo, kiam la sensoj ne plu funkciadas - la stu de forgesado, en kiu ekzistas neniu memoro de io ajn — korespondas al la malplena periodo, en lau vi atendas ĉe la sojlo de la fizika mondoo. , kiam vi rekonektiĝas kun viaj sensoj en nova karna korpo: la beba korpo aŭ infana korpo, kiu fariĝas por vi.

Kiam vi komencas novan vivon, vi konscias kiel en nebulo. Ukuze uthole ukwaziswa okwengeziwe, sicela uqonde lokhu. Tiu ĉi sento de mieco aŭ memeko verŝajne estas la sola vera afero, kiun vi konscias por iom longa tempo. Ĉio alia estas mistero. Ngakho-ke ngisebenzisa le ndlela, ngisebenzisa i-malkomfortigas, nge-stranga nova korpo kaj nefamiliaraj ĉirkaŭaĵoj. Sed, kiam vi lernadas, kiel funkciigi la korpon kaj uzadi siajn sensojn, laŭgrade vi identiĝemas kun ĝi. Khome, vin Instruas aliaj homoj senti, ke nge korpo estas vi mem; vi estas sentigata, ke vi estas la korpo.

Oo, la la vli pli kaj pli regas viaj korpaj sensoj, vi malpli kaj malpli konsciiĝas, ke vi estas io distingita de la korpo, kiun vi okupas. Kaj, kiam vi kreskas el infaneco, vi perdas kontakton kun preskaŭ ĉio, kio ne estas perceptebla per la sensoj, aŭ konceptebla per la sensoj; vi mense enkarceriĝas en la fizika mondo, konsciante nur fenomenojn, iluziojn. En tiuj kondiĉoj, vi nepre estas dumviva mistero al vi mem.

 

I-Pli granda mistero estas via vera Memo-tiu pli granda Memo, kiu ne estas en via korpo; nek en nek de tiu ĉi mondo de naskiĝado kaj mortado; Kracu, konscie senmorta en la ĉion-trapenetra Regno de Permanenteco, estas tostoto kuna vi tra ĉiuj viaj vivoj, tra ĉiuj la interludoj de dormado kaj mortado.

La dumviva serĉo de homo por io, satigos, estas vere serĉo por sia vera Memo; la laoco, la memeko kaj mieko, kiun ĉiu ete konscias kaj sentas kaj deziras koni. Tial la vera Memo estas identigota kun Memscio, la vera kvankam neekkonata celo de la homa serĉado. La iseconecon, la perfnumiĝon oni serĉadas sed neniam trovas en homaj rilatoj kaj klopodoj. Korn, la vera Memo estas la ĉiam ĉeestanta konsilisto kaj juĝisto, kiu paroladas en la koro kiel konscienco kaj impenduloeco, kiel praveco kaj rezonado, kiel juro kaj justeco

I-Ekzistas tia Memo. Esti estas la Trihloko Memo, tiel nomata en tiu ĉi libro, estar ĝi estas nedividebla unuo de eyodwaua trio: da scianta parto, pensanta parto, kaj faranta parto. Nur porcio de la faranta parto povas iri en la bestan korpon kaj fari la korpon homa. Tiu enkorpiĝinta parto ĉi tie nomiĝas la faranto-en-la-korpo. En lĉiu homo, la enkorpiĝinta faranto estas neapartigebla parto de sia propra Triunia Memo, pias distingita ero inter aliaj Tri Khumbulaj Memoj. La scianta kanye pensanta partoj de ĉiu Triqondiso Memo estas en la Eterneco, la Regno de Permanenteco, kiu traentras tiun ĉi homan mondon de naskiĝado kaj mortado and tempo. La faranton-en-la-korpo regas la sensoj kaj la korpo; tial ĝi ne povas konscii la realecon de la ĉiam ĉeestantaj scianta kanye ne-pensanta partoj de sia Trielelwa Memo. Ĝi sentas ilian mankon; la lajektaj de la senso ĝin blindigas, la serpentoj de la korpo ĝin tenadas. Ĝi ne vidas preter la objektaj formoj; ĝi timas sin liberigi de la karnaj serpentoj kaj stari sola. I-Kiam la enkorpiĝinta faranto sin pruvas volema and preta diseli la ŝikon de la iluzioj de la sensoj, ĝiaj pensanto kanye nesayensi ĉiam preas donadi al ĝi Lumon en la vojo al Memsciado. Sed la enkorpiĝinta faranto serĉanta por la pensanto kaj scianto rigardas malproksime. Identeco, aŭ la vera Memo, ĉiam estas mistero al pensemaj homoj en ĉiu civilizado.

 

Plono, verŝajne la plej fama kaj reprezenta el la filozofoj de Grekio, uzis kiel precepto por siaj sekvantoj en sia skolo de filozofio, la Akademio: "Konu vin mem" -i-gnothi seauton. O, ma de lajisas i la havis komprenon de la vera Memo, kvankam namiuj vortoj, kiujn li uzis, tradukiĝis en la anglan pli adekvate ol la “soul” (animo). I-Plono uzis enketometodon pri la trovado de la vera Memo. Ekzistas granda arto en la ekspluatado de liaj roluloj; en la produktado de liaj dramaj efikoj. Lia metodo de dialektiko estas Simpla kaj profunda. La mense mallaborema leganto, kiu preerus amuziĝi pli ol lerni, opinios kungenzeka, ke Plono estas laciga. Bufakazi bobu buthakathaka bobuciko bumzi, buye buza ubutabiri b'ubw'ubw'abanya; cetere oni ne kapablus juĝi la konkludojn atingitajn en la argumentoj. Certe Platono ne intencis prezenti al lernanto amason da scio. I-Pli can be li intencis Baptlini la menson en pensado, tiel ke, per sia propra pensado, oni iluminiĝos and kondukiĝos al scio de sia subjekto. Tio, la Sokrata metodo, estas dialektika sistemo de inteligentaj demandoj and respondoj kiu, se sekvata, sendube assistos onin lerni kiel pensi; Kj, klerigi la menson por klare pensadi, Plono eble pli faris ol iu ajn alia imprukciisto. Sed ezineuj skribaĵoj devenis al ni, en kiuj li eksplikas tion, kio estas la pensado; aŭ tion, kio estas la vera Memo, aŭ la vojo al la scio pri ĝi. I-devas plugi eyodwa.

La antikvan imprukcion de Hindio sumigas la mistera aserto: "tio ci estas" (ukubuka i-tv). Sed la imprukcio tamen ne klarigas tion, kio estas la “tio” aŭ kio estas la “ci ”; With the “temple” kaj la “aci ”, nek kiel for identiĝu. Ngakho-ke, kumele kube yilowo nalowo osayinayo isibonakaliso, bese eksplikiĝu per kompreneblaj konceptoj. La la en de la tando de la Hinda filozofio — el ĝenerala rigardo de la ĉefaj skoloj — ŝajnas, ke en la homo ekzistas senmorta io, kio estas ĉiam estis onesua parto de komponigita aŭ Universala io, pli malpli ti. de la oceano, aŭ kiel fajrero estas unuiĝinta kun la flamo en kiu ĝi originis kaj estas; kaj krome, ke tiu ĉi Universala io, tiu ĉi enkorpiĝinta faranto-aŭ, laŭ la terminaro en la ĉefaj skoloj, la atmo (ātmān) aŭ la puruŝo (puruṣa), apartiĝis disde la Universala io nur per la vualo de iluzio de la sensoj, i-maya (māyā), kio kaŭzas, ke la faranto en la homo pensas pri si kiel aparta kaj kiel onesuo; sed deklaras la imprukciistoj, ke ek ekisistas pekeuec paras de la granda Universala io, nomita Brahmo (I-Brahman).

La imprukcio plue estas, ke la enkorpiĝintajn fragmentojn de la Universala Brahmo regas homa ekzistado kaj koincida suferado, ne konsciajn pre siaj supozata confeco kun la Universala Brahmo; ligitajn al la rado de naskiĝoj kaj mortoj kaj reenkorpiĝoj en la naturo, ĝis, post longaj epokoj, ĉiuj la fragmentoj laŭgrade reunuiĝas en la laan Brahmon. La kaŭzo aŭ la neceso aŭ la dezirebleco por Brahmo trairu tiun a labigan kaj doloran processon kiel fragmentoj aŭ gutoj tamen ne eksplikiĝas. Nek montriĝas, kiel la supozate perfekta universala Brahmo estas aŭ povus per tio pliboniĝi; nek kiel iuj ajn el siaj fragmentoj faida; nek kiel pliboniĝas la naturo. La tuto de la homa ekzistado ŝajnus senutila tortuo sen celo aŭ rezono.

Malgraŭ tio, indikiĝas metodo, per kiu taŭge kval lifeveruo, serĉante "izoliĝon" aŭ "liberiĝon" de la nuna mensa sklaveco al la naturo, povas per heroa penado fortiriĝi de la amaso, aŭ iluzioj de la naturo eskapo for de la naturo. Libereco atingiĝos, laŭdire, per la praktikado de la jogo; Ngakusihlwa, ngaphendla ku-Israyeli, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla, ngaphendla; si-libeligite de la neceso de plua homa ekzistado, eventi eventuale sorbiĝas en la universalan Brahmon.

En ĉio ĉi ekzistas spuroj de vereco, kaj tial multaj bonaĵoj. Jogano jes ja lernas regi sian korpon kaj Baptlini siajn sentojn kaj dezirojn. Ela li lernas regi siajn sensojn tiom, ke la povas laŭvole konscii la statojn de ezibonko internajn al tiuj perceptataj de neklerigitaj homaj sensoj, kaj tiel ekpovi esplori kaj ekkoni statojn en la naturo kiuj sentas. Khome, li atle atingos altan gradon de majstreco pri iuj fortoj de la naturo. Sendio ĉi sendube apartigas lin de la granda amaso da sendisciplinaj farantoj. Sed kvankam la sistemo de jogo asertas "liberigi" aŭ "izoli" la enkorpiĝintan memon disde la iluzioj de la sensoj, ŝajnas klare, ke evektive ĝi namiam kondukas onin preter la limoj de la naturo. Klare tio okazas pro miskompreno pri la menso.

La menso klerigita per la jogo estas la sensomenso, la intelekto. Tio estas la specialiĝinta a filea de la faranto, a man a postaj paĝoj la korpomenso, a man a la que la la szenado de la faranto. La korpomenso estas la sola perilo, per kiu la enkorpiĝinta faranto povas funkcii per siaj sensoj. La funkciado de la korpomenso hitte limiĝas al la sensoj, kaj tial al la naturo. Ngakho-ke, la homo konscias des la universo en nur ĝia fenomena aspeko: la mondo de tempo, de iluzioj. Tial, kvankam la disĉiplo jes akrigas la intelekton, samtempe clearly, ke la ankoraŭ wateas de siaj sensoj, ankoraŭ implikita en la naturo, ne liberigita de la necesces de pluaj reekzistadoj en homaj korpoj. Sume, kiom ajn lertas faranto kiel funkciisto de sia korpa maŝino, ĝi povas sin nek izoliĝi nek liberiĝi de la naturo, povas gajni scion nek kuqala si mem nek pri sia vera Memo, la pensado nur de sia korpomenso; ĉar tiaj subjektoj ĉiam estas misteroj al la inteleko, kaj povas kompreniĝi nur per ĝuste kunordigita funkciado de la korpomenso per la mensoj de sentado kaj dezirado.

Ngakho-ke, lapho ususondele esipheqululini uphendule ngokusebenza kwezimpendulo. Evidentaĵo de tio troviĝas en la kvar libroj de la Aforismoj de la jogo (I-Yogasūtra) of Patanĝalo (I-Patañjali), kaj en la diversaj komentaroj pri tiu antikva verko. Patanĝalo verŝajne estas la plej estata laj reprezenta el la filozofoj de Hindio. Liaj skribaĵoj estas profundaj. I-Sed verŝajnas, ke lia vera imprukcio estas aŭ perdita aŭ sekretigita; ĉar la delikate subtilaj sutroj kiuj portas lian nomon ŝajne vanigas aŭ malebligas la veran celon kiun for laŭpretende intenciĝas.

La laoentauk, a lael aliaj filozofioj, temas la la konscia memo en la homa korpo, kaj la lavelero de la rilato inter tiu memo kaj sia korpo, kaj la naturo, and la universo en tuto. I-Sed la Hindaj imprukciistoj ne montras, i-scia, i-lao estas tiu konscia memo-la atmo, la puruŝo, la enkorpiĝinta faranto — kiel distingita disde la naturo: fariĝas neniu klara distingo inter la faranto-en-la-korpo kaj la korpo kau estas el la naturo. Ngakho-ke, lokhu kuyizinto ezizobonwa njengezingekho emthethweni. Ngakho-ke, lokhu kuthunyelwe ngocingo.

Konsidero des sentado kaj dezirado enkondukas iun el la plej gravaj kaj entenaj subjektoj esprimataj en tiu ĉi libro. Ties tombco kaj valoro estas ne trotakseblaj. La komprenado kaj uzado de sentado kaj dezirado eble signifos la Turnopunkton en la progreso de la onesuo kaj de la Homaro; tio povas liberigi farantojn de malvera pensado, malveraj kredoj, falsaj celoj, per sinuj for sin tenis en mallumo. Tio malpruvas malveran kredon longe blinde akcepitan; kredo nun tiel profunde radikita en la pensado de homoj, ke ŝajne neniu konsideris ĝin pridemandi.

Jen tio: Al ĉiu ajn imprukciis kredi, ke la sensoj de la korpo havas la regron kvin, ke sentado (tuŝado) estas unu el la sensoj. La sensoj, kiel asertataj en tiu ĉi libro, estas natureroj, elementaj estaĵoj, konsciaj kiel siaj funkcioj sed neinteligentaj. Ekzistas nur kvar sensoj: vidado, aŭdado, gustumado, ne-flarado; kaj por ĉiu senso ekzistas organo speciala; sed ne ekzistas organo speciala por sentado, and sentado — kvankam ĝi sentadas per la korpo — ne estas de la korpo, ne de la naturo. Ĝi estas unu el la du aspektoj de la faranto. Ankaŭ bestoj havas sentadon kaj deziradon, sed bestoj estas modifaĵoj de la homo, kiel poste klarigota.

Okufanayo ne-paroli des dezirado, la alia aspekto de la faranto. Sentado kaj dezirado devas ĉiam for konsideriĝi, iliar ili estas neapartigeblaj; neniu povas ekzisti sen la alia; zi similas la du polusojn de elektra kurento, la du flankojn de monero. Tial tiu ĉi libro uzas la kunmetitan terminon: sentado-kaj-dezirado.

Sentado-kaj-dezirado de la faranto estas tiu inteligenta potenco, per kiu moviĝas la naturo kaj la sensoj. Ĝi estas en la kreema enzgio ĉie ĉeestanta; sen ĝi ĉesus la tuta vivo. Sentado-kaj-dezirado estas tiu senkomenca and senfina kreema arto, per kiu oni ĉiujn aferojn perceptas, konceptas, formas, kreas, kajen regas, ĉu de la agado de farantoj en homaj korpoj, ĉu de tier Ukuze uthole ukwaziswa okwengeziwe Intelligentecoj. I-Sentado-kaj-dezirado estas en la tuto de inteligenta aktiveco.

En la homa korpo, sentado-kaj-dezirado estas tiu konscia potenco, kiu funkciigas tiun ĉi onesuan naturomaŝinon. I-Neniu el la kvar sensoj — i-sentas. Sentado, la pasiva desekto de la faranto, esta tio, kio en la korpo sentadas, kio sentadas la korpon kaj sentadas la impresojn transdonitajn al la korpo de la kvar sensoj, kiel sensaĵojn. I-Krome, laŭ diversaj gradoj, ĝi povas percepti supersensajn impresojn, ekzemple humoron, atmosferon, estionecan scion; si povas senti tion, kio pravas, kaj tion, kio malpravas, kaj ĝi povas senti la avertojn de la konscienco. Dezirado, la aktiva aspekto, estas tiu konscia potenco, kiu Movas la korpon al atingo de celo de faranto. La faranto funkciadas samtempe en aniŭ aspektoj: tiel ĉiu deziro leviĝas el sento, kaj ĉiu sento levas deziron.

I-imeyili isezingeni elikhulu kakhulu, lapho isilandelwa, ithunyelwe yisiqoqelalwazi esijabulile, ngakhoke ngikwazi ukukwenza lokho. de dezirado forte fluanta tra via sango, kio tamen ne estas la sango. I-Sentado-kaj-dezirado sintezu la kvar sensojn. Komprenado pri la rolo and funkcio de sentado-kaj-dezirado estas la komenco de veturado de tiuj kredoj, kiuj dum multaj epokoj kaŭzis ke la farantoj en homoj sin pripensu nur mortemulojn. Ngasekupheleni kwekhompyutha yethu edlulile emhlabeni, yi-Hindi, in Hindi.

 

La Orienta imprukcio rekonas tiun fakton, ke por la konscia memo en la korpo, one desas liberiĝi disde la iluzioj de la sensoj, sej disde la malvera pensado kaj la falsa agado, kiuj rezultas de ne regi siajn proprajn I-Sed tio ne transcendas la universalan miskoncepton, ke sentado estas unu el la sensoj de la korpo. Kontraŭe, la imprukciistoj deklaras, ke tuŝado aŭ sentado estas kvina senso; ke dezirado estas akaŭ de la korpo; kaj ke kaj sentado kaj dezirado estas aferoj de la naturo en la korpo. Laŭ tiu ĉi hipotezo, izingxoxo ngezifiso, ke la puruŝo, aŭ atmo—La enkorpiĝinta faranto, sentado-kaj-dezirado — ama-devas atute subpremi la sentadon, kaj devas entute detrui, “tute mortigi,” la deziradon.

En la lumo de tio, kio ĉi tie montriĝis pre sentado-kaj-dezirado, ŝajnas ke la imprukcio de la Oriento konsilas ion neeblan. La ned Petrosebla senmorta memo en la korpo ne povas sin detrui. Se eblus la homa korpo plu vivadi sen sentado-kaj-dezirado, la korpo estus nur sensenta spiromekanismo.

I-Brom sia miskomprenado pre sentado-kaj-dezirado, la Hindaj imprukciistoj faras leun indikon, for it has a scent a tragion de la Trier Memo. En la neklarigita aserto: "En estas tio," on the devas supozi, ke la "ci "adresata estas la atmo, la puruŝo-la onesua enkorpiĝinta memo; kaj ke la “tio” kunaku lau la “ci ”tiel identiĝas estas la Universala memo, Brahmo. Ne fariĝas distingo inter la faranto kaj la korpo; simile ekzistas korelativa nefaro, distingi inter la Universala Brahmo kaj la Universala naturo. I-Bramo kiel fonto ne-fino de ĉiuj enkorpiĝintaj onesuaj memoj, netakseblaj milionoj da farantoj estas tenataj en nescio pri siaj veraj Memoj; Kaj kern atendas, eĉ piras, perde en la Universala Brahmo, kion iu ajn povas havi: sian propran femecon, sian propran onesuan grandan Memon, phakathi kokunye nesemortaj Memoj.

Kvankam estas klare, ke la Orienta filozofio ses teni la faranton ligitan al la naturon, kaj en nescio pri sia vera Memo, ŝajnas senrezone kaj senprobable, ke tiuj imprukcioj konceptiĝus en nescio; ngakho-ke kufanelekile ukuba ngikwazi ukukwenza lokhu. Ngakho-ke, lapho kungenzeka khona ukuthi nginguNkulunkulu, ngikwazi ukuthi nginguye ongaba ngumphathi wecala; kiu kredeble rekonis sentadon-kaj-deziradon kiel la senmorta faranto-en-la-korpo; kiu montris al la faranto la vojon al sciado pri sia vera Memo. La ĝeneralaj trajtoj de la ekzistantaj formoj sugestas tian probablecon; Kaj ke en la kurso de la epokoj, la originina imprukcio nepercepteble cedis al la doktrino de Universala Brahmo kaj la paradoksaj doktrinoj, for the king of the land is sent.

Ekzistas trezoro ne tute kaŝita: La Bagavadgito (Bhagavadgītā), la plej kara el la juveloj de Hindio. Okokugcina okusha, tio estas la perlo netaksebla. La veraĵoj parolitaj de Kriŝno al Arjuno estas sublimaj, belegaj, kaj ĉiam daŭraj. Sed la malprokima historia periodo, en the lauik davit kaj volvoĝas, kaj la antikvaj Vedaj doktrinoj en kiuj ĝiaj veraĵoj estas vualitaj kaj obskurigitaj, tro malfaciligas, ke ni komprenuition, kio estas la roluloj Kriŝno kiel ili interrilatas; kio estas la ofico de ĉiu al la alia, ĉu en ĉu ekster la korpo. La imprukcio en tiuj prave honataj versoj estas plena da signifo, kaj povus esti tre valora. Sed ĝi tiom miksiĝas kun ombriĝas de arkaika teologio kajenkoloiaj doktrinoj, ke ĝia signifo estas prekaŭ tute kaŝita, kaj ĝia vera valoro estas laŭe malaprezata.

I-pro la ĝererala manko de klareco en la Orienta filozofio, kaj la fakto, ke ĝi ŝajnas esti sin-kontraŭdira kiel gvidilo al sciado pre onia memo en la korpo kaj pri onia vera Memo, la antikva imprukcio de Hindo ŝajn dela. Oni revenas al la Okcidento.

 

Iphuzu Lokwenza: I-imeyili efakiwe ku-mlando we-Kristanismo estas obskuraj. I-Grandega litaturo kreskis el la jarcentoj de penado klarigi la imprukciojn, aŭ tiujn, kiuj oni sourceine intencis. De la plej fruaj tempoj ekzistis multe da instruado de doktrino; sk nenii skribaĵoj devenis, kiuj montris scion de tio, kion oni originine intencis kaj instruckiis en la komenco.

La paraboloj kaj paroloj in I-La Evangelioj montras grandecon, simplecon, kaj veron. Uzaqedisa amandla akhe, asethule nawo, asethule nawo. La libroj estas rektaj, ne intencataj miskondukadi; for sam asempas, ke ekzistas interna signifo kiu estas por la elektitoj; sekreta signifo destinita ne por ĉiuj, sed por “tiu ajn, kiu kredos.” Certe, la libroj estas plenaj da misteroj; Kais on the devas supozi, it is to the misteron konatan al malmultaj inicitoj. La Patro, la Filo, la Sankta Ghosto: tiuj ĉi estas misteroj. Misteroj estas akaŭ la Senmakula Koncipiĝo kaj la naskiĝo kaj vivo de Jesuso; okufanayo liaj krucumo, morto, kaj releviĝo. Misteroj sendube estas paradiso kaj infero, kaj la diablo, kaj la Regno de Dio; ar apenaŭ probablas, ke oni intencis, ke oni komprenu tiujn subjektojn laŭ la sensoj, sed anstataŭe kiel simboloj. Kra, tra la libroj ekzistas frazoj kaj terminoj, krare klare oni ne komprenu laŭvorte, sed anstataŭe en mistika senco; Kaj aliaj klare povus havi signifon nur por elektitaj grupoj. O, so estas racie supozi, ke oni ne povus paroli pre la paraboloj kaj mirakoloj kiel faktaj veraĵoj. Ĉie misteroj — sed nenie malkaŝiĝas la misteroj. Kio estas ĉio ĉi da misteroj?

La tre esoa celo de I-La Evangelioj estas imprukcii la komprenadon kaj vivadon de interna vivo; Imaqondana atholakala phezulu, athi: “Ngikhumbule lokhu.” Ngalokho ngikuvumela ukuthi ngikwazi ukukwenza lokhu. I-odas esti, ke iutempe ekzistis klara sistemo Betterukciado, kiu klarigus ĝuste tion, kiel oni vivu tian Internan vivon: kiel oni povus, per tia farado, atingi la scion pri onia vera Memo. I-ekkiston de tia sekreta imprukcio sugestas la fruaj Kristanaj skribaĵoj per referencoj al sekretoj kaj misteroj. Ooj, krajnas kraj, krajraj y kotraj kraj, krajra kraj, krajra kraj, krajraj, krajra krajn klajn, klajn klajn klajnijnijnij, klajn klajnij. Tamen, I-La Evangelioj, kiel i nuntempe ekzistas, malhavas tiujn ligojn, kiujn oni bezonus por formula sistemon; Tio, kio devenas al ni ne sufiĉas. Kais, la lauj tiaj imprukcioj laŭsupoze kaŝiĝis, neniu konata ŝlosilo aŭ kodo al ni doniĝis, per kiu ni ilin malŝlosus aŭ klarigus.

Uza kugcina ngokuthumela okulandelayo: Li lixen, ke la frazoj, kiujn li uzis, klarigus lian signifon al tiuj, al kiuj ili adresiĝas; sed liajn skribaĵojn nun oni devas translateti laŭ la nuna tempo. "La Unua Epistolo de Paŭlo al la Korintanoj," la dekkvina ĉapitro, aludas kaj rememorigas certajn imprukciojn; certajn difinitajn imprukciojn pri la vivado de interna vivo. I-Sed oni devas supozi, ke tiuj imprukcioj aŭ ne fiksiĝis skribite — kio ŝajnas kompreneble — aŭ cetere ke tiuj imprukcioj ellasiĝis el la skribaĵoj kiuj heuĝis. Uuokaze, “La Vojo” ne estas montrata.

Kial tiujn veraĵojn oni donadas en formo de misteroj? Eble la kaŭzo estas, ke la leĝoj de tiu periodo malpermesis la disvastigon de novaj doktrinoj. La circuligado de stranga imprukcio aŭ doktrino eble estus punebla per mortigo. Fakte la legendo estas, ke Jesuso suferis mortigon per krucumo pro sia imprukcio pri la vero kaj la vojo kaj la vivo.

I-Sed nuntempe, onidire, ekzistas libereco de parolado: oni rajtas aserti sen timo de mortigo tion, kion oni kredas pre la misteroj de la vivo. Tion, kion iu ajn opinias aŭ scias pre la konstitucio kaj funkciado de la homa korpo, ka la de la konscia memo en ĝi loĝanta, la veron aŭ opiniojn kiujn on the seeble havas pre la enkorpiĝinta memo kaj sia vera Memo vojo al sciado-tiujn oni ne devas kaŝi, nuntempe, en vortoj misteraj postulantaj ŝlosilon aŭ kodon por ilin kompreni. En la moderna tempo, ĉiuj “aludoj” kaj “blindigiloj,” wathi “sekretoj” kaj “iniciĝoj,” en speciala mistera lingvo, estu clearlyaĵoj de nescio, egoismo, aŭ naŭziga komercismo.

Malgraŭ eraroj kaj dividaĵoj kaj sektemeco; malgraŭ granda variado de translatetoj Pele siaj mistikaj doktrinoj, la Kristanismo disvastiĝis en ĉiujn partojn de la mondo. Eble pli ol iu ajn alia Religionio, instriaj imprukcioj assistis ŝanĝi la mondon. Ababhali bokuqala bokubeka izimboni zabo, bazikhipha ngawabo amandla e-Advocate.

 

Ĉiamdaŭraj veraĵoj estas imanentaj en la Homaro, en tiu Homaro, kiu estas la tuta aro da ĉiuj la farantoj en homaj korpoj. Tiujn veraĵojn oni povas nek subpremi nek tute forgesi. En iu ajn epoko, en iu ajn filozofio aŭ Religiousio, la veraĵoj aperados kaj reaperados, en kiuj ajn ŝanĝiĝantaj formoj.

Unu formo, en kiu certaj el tiuj ĉi veraĵoj esprimiĝas, estas la Framasonismo. La Framasona ordeno estas tiom aĝa, kiom la homearo. Ĝiaj imprukcioj havas grandan valoron; fakte multe pli granden ol aprezas la Framasonoj, kiuj ilin gardas. La esteno korservis antikvajn pecojn de senprezaj informoj pre la rekonstruado de ĉiam daŭra korpo por iu, kiu estas konscie senmorta. Centia centra misterodramo temas pri la rekonstruo de templo detruita. Tio estas tre signifa. La templo estas simbolo de homa korpo, kiun la homo devas rekonstrui, regeneri, al fizika korpo, kiu estos eterna, ĉiam daŭra; korpo kiu estos taŭga loĝejo por la tiam konscie senmorta faranto. "La Vorto" kiu estas "perdita" estas la faranto, perdita en sia homa korpo-la ruinoj de iam granda templo; sed kiu sin trovos dum la korpo regeneriĝas kaj la faranto ĝin ekregas.

 

I-Tiu ĉi libro al vi venigas pli da Lumo, pli da Lumo al via pensado; Izimpawu zokusebenzisa igama elithi “Vojon” tra la vivo. La Lumo kiu venas tamen ne estas lumo de la naturo; ĝi estas nova Lumo; nova ĉar, kvankam ĝi estis kaj estas ĉe vi, vi ĝin ne konas. En tiuj ĉi paĝoj ĝi nomiĝas la Konscia Lumo interna; Ngakho-ke, ngenxa yalokho ama-Israyeli ayengafikelwa yizihlobo zawo. Pro la ĉdsto de tiu ĉi Lumo, vi povas pensadi en la kreado de pensoj; pensoj por vin League al objektoj de la naturo, a vin porer liberigi disde objektoj de la naturo, laŭ via elekto kaj volo. Vera pensado estas la neŝanĝiĝema tenado kaj koncentrado de la Konscia Lumo interna sur la subjekton de la pensado. Nge-pensado, vi faradas vian destinon. I-Prava pensado estas la vojo al scio pri vi mem. Tio, kio povas montri al vi laj de la lajj, kj kio povas vin konduki en via vojo, esta la Lumo de la Inteligenteco, la Konscia Lumo interna. En postaj ĉapitroj, oni eksplikas, kiel tiu ĉi Lumo estu uzata por havi pli da Lumo.

La libro montras, ke pensoj estas realaĵoj, realaj estaĵoj. La solaj realaĵoj, kiujn kreas la homo, estas siaj pensoj. La libro montras la mensajn processojn, per kiuj kreiĝas pensoj; Kaj ke multe da pensoj plu longe daŭras ol la korpo aŭ cerbo, per kiuj for kreiĝas. Ĝi montras, ke la pensoj, kiujn homo pensas, estas la potencoj, la planoj, la desegnoj, la modeloj, el kiuj li konstruadas la palpeblajn materiaĵojn, per lauj li ŝanĝadis la facon de la naturo kaj lia civilizado. I-Pensoj estas tiuj ideoj aŭ formoj, el kiuj kaj sur kiuj, civilizoj konstruiĝas, subteniĝas, kaj detruiĝas. La libro klarigas, kiel la nevidataj pensoj de la homearo eksteriĝas, kiel la agoj kaj odjektoj kaj eventoj de sia onesua kaj kolektiva vivo, kreante sian destinon en vivo post vivo sur la tero. Sed ĝi montras akavŭ, kiel la homo povas lerni pensi sen krei pensojn, kaj tiel regi sian propran destinon.

 

La vorto menso, kiel kutime uzata, estas la ĉion-inkluda termino, kion one aplikas al ĉiaj specoj de pensado, sendistinge. Ngakho-ke, yiziphi izinkomba ezinjengalezi? Ezikhathini ezintathu zisetshenzisiwe, zizobekelwa phansi, zinqotshwe izimpikiswano ezinjengalezi zindawo. Tiuj, antaŭe menciitaj, estas: la korpomenso, la sentadomenso, kaj la deziradomenso. Menso estas la funkciado de inteligento-eziphathekayo. Menso tial ne funkcias sendepende de la faranto. La funkciado de ĉiu el la tri mensoj wateas de la enkorpiĝinta sentado-kaj-dezirado, la faranto.

La korpomenso estas tio, kion oni ordinare priparolas kiel la menso, aŭ la intelekto. Ĝi estas la funkciado de sentado-kaj-dezirado kiel la selanto de la fizika naturo, the selk la funkciisto de la homa korpomaŝino, kaj tial ĉi tie nomiĝas la korpomenso. Ĝi estas la sola menso, kiu orientiĝis al kaj agadas laŭ la fazoj de kaj per la sensoj de la korpo. Ngakho-ke, kufanele ngikwazi ukuthola ukuthi nizokwenzenjani lapho nisebenza khona?

La sentadomenso kaj la deziradomenso estas la funkciado de sentado kaj de dezirado, nek respektante nek ligite kun la fizika mondo. Tij du mensoj estas preskaŭ tute mergitaj en kaj regataj kaj subigitaj de la korpomenso. Tial prekaŭ ĉiom da la homa pensado fariĝis konformi al al pensado de la korpomenso, and the son in the land of the land of the law.

 

Ngakho, kion oni numtempe nomas psikologio, ne estas scienco. La moderna psikologio difiniĝas kiel la scienco pri la homa kondukado. O la maan de la foulios, i tau signifas ke este la esta la estado de la natado, eta la foureas de la homa mekanismo al la impresoj tiel rivataj. I-Sed tio ne estas psikologio.

Ne povas ekzisti ia ajn psikologio kiel scienco, ĝis ekzistas ia komprenado pri tio, kio estas la psiko, kaj kio estas la menso; Kaj ekscio la la pensoprocedoj, la la funkciomanieroj de la menso, kaj pri la kaŭzoj kaj resultoj de ĝia funkciado. Psychgoj konfesas, ke Izifundo zakho, ezenzelwe zona. Antaŭ ol psikologio povas estiĝi vera scienco, devas ekzisti ia komprenado Ce la interrilata funkciado de la tri mensoj de la faranto. Tio estas la basico, sur laun oni povas evoluigi veran sciencon pri la menso kaj pri homaj rilatoj. En the king of the land, and said, I saw the king of the king, and said, I saw the king of the king, and the king of the king, that sent, and said, I say the Lord, I saw the king; kaj ke en ĉiu homo, la funkciado de la nun Ruleanta korpomenso pli agordiĝas al iu aŭ alia el tiuj, laŭ la sekso de la korpo en kiu yao funkciadas; ka plue montriĝas, ke se que a hil y a louj rilatoj wateas de la funkciado de la korpomensoj de viroj kaj virinoj en siaj reciprokaj rilatoj.

Modernaj psikologoj seleas ne uzi la vorton “animo”, kvankam ĝi ĝenerale uziĝas en la angla lingvo dum multaj jarcentoj. La kauzo de tio ĉi estas, ke ĉio, kio sedĝas Pele tio, kio estas la animo aŭ kion ĝi faras, aŭ la celo kiun ĝi servas, estis Tro malklare, tro dubinde kaj konfuze, por pravigi la sciencan Studadon pri tiu subjekto. Anchataŭe, la psikologoj tial prenis kiel subjekton de sia studado la homan bestomaŝinon kaj ĝian kondutadon. I-Delonge oni tamen ĝodhile komprenas and akordas, ke la homo konsistas el “korpo, animo, kaj spirito.” Neniu dubas, ke la korpo estas besta organismo; sed pri spirito kaj animo ekzistadis multe da necerteco kaj konjektado. Ngamafuphi nje, ngikwazi ukukwenza lokhu?

La libro montras, ke la vivanta animo estas efektiva kaj reala fakto. Ngakho-ke, ngifikelwa yizijabuliswesi, ngijabule ngamehlo engqondo. Klari Klas ke tio, kio nomiĝis la animo, estas naturero, elementaĵo, ero de elemento; Kaj ke tiu konscia sed neinteligenta ento estas la plej progresinta el ĉiuj el la natureroj en la konstitucio de la korpo: ĝi estas la plej aĝa elementa unuo en la korpa organizo, progresinte al tiu funkcio post longa metiolejn konsistigas la naturon. Tiel estante la sumo de ĉiuj la leĝoj de la naturo, tiu ĉi ero kvalifikiĝas agadi kiel la aŭtomata ĝenerala direktisto de la naturo en la homa korpomekanismo; ti servas la senmortan faranton dum ĉiuj ĝiaj reekzistadoj, per la perioda konstruado de nova karna korpo, en kiun venu la faranto; Kaj la subtenado kaj riparado de tiu korpo por la tuto de tiu tempo, kion postulas la faranto, kion fiksas la pensado de la faranto.

Tiu ero nomiĝas la spiroformo. La aktiva aspekto de la spiroformo estas la spirado; la spirado estas la vivo, la spirito, de la korpo; trapi trapenetras la tutan strukturon. La alia desekto de la spiroformo, la pansiva aspekto, estas la formo aŭ modelo, la plano, la muldilo, laŭ kiu la fizika strukturo elkonstruiĝas en videblan, tuŝeblan ekziston, e la agado de la spirado. Uzobuzwa ngaphendle ngaphendle ngaphendle.

Do la aserton, ke la homo konsistas el korpo, animo, kaj spirito, oni povas tiel kompreni, ke ĝi havas tiun signifon, ke la fizika korpo fariĝas el malsubtila eziphathekayoo; ke la spritio estas la vivo de le korpo, la vivanta spiro, la spiro de la vivo; kaj ke la animo estas la interna formo, la neperepova modelo, de la videbla strukturo; kaj tial la vivanta animo estas la ĉiama spiroformo, kio formas, subtenadas, kaj rekonstruadas la karnan korpon de la homo.

La spiroformo, en certaj fazoj de sia funkciado, inkluzivas tion, kion la psikologio nomis la subkonscia menso, kaj la nekonscio. Administri Administras la senvolan nervosistemon. En tiu ĉi funkciado, funi funkciadas laŭ la impresoj ricevitaj de la naturo. Ĝi beyu efektivigas la volajn moviĝojn de la korpo, laŭ la direktado de la pensado de la faranto-en-la-korpo. Tiel ĝi funkciadas kiel bufro inter la naturo kaj la senmorta veturanto en la korpo; aŭtomato blinde respondanta al la efikoj de objektoj kaj fortoj de la naturo, and the king of the land of the king.

Uma ungena nge-pensado. Kion ajn ĝi montras de saneco aŭ malsaneco, tion vi faradas per pensado kaj sentado kaj dezirado. Via nuna korpo karna efektive estas esprimo de via senmorta animo, nge-spiroformo; tial ĝi estas eksteriĝaĵo de la pensoj de multaj vivoj. Ngakho-ke, ngaphendla ngaphendle, ngaphendla, ngaphendla; En tiu ĉi fakto simoas la ĝermo de la perfekebleco kaj senmorteco de la korpo.

 

Nuntempe ekzistas namio stranga en la ideo, ke la homo iam atingos konscian senmortecon; ke li umcimbiuale kuphelajnos staton de perfekteco, de kiu li originine falis. Ngakho-ke, en diversaj formoj, estas ĝenerale aktuala en la Okcidento dum preskaŭ dumil jaroj. Dum tiu tempo, ĝi disvastiĝis tra la mondo, tiel ke centoj da milionoj da farantoj, reekzistante sur la tero dum jarcentoj, daŭre kontaktadas tiun ideon kiel interne aprezatan veraĵon. Kvankam ankoraŭ ekzistas tre malmulte da komprenado pri ĝi, kaj eĉ malpli da pensado pri ĝi; kvankam ĝi estas distordita por satigi la sentojn kaj dezirojn de diversaj homoj; kaj kvankam oni eble rigardas ĝin nuntempe kun indiferenteco, frivoleco, a sendimentala miro, la ideo estas parto de ĝenerala pensostrukturo de la nuna Homaro, kaj tial ĝi meritas zorgeman konsideron.

Tamen kelkaj asertoj en tiu ĉi libro ŝajnos iom strangaj, eĉ fantaziaj, riceis ili irvasvas sufiĉe da penso. I-Ekzemple: la ideo ke oni povas fari la homan fizikan korpon senmorta, ĉiam daŭra; povas ĝin rekonstrui kaj restaŭri al stato de perfekteco kaj eterna vivo, de kiu la faranto antaŭ longe ĝin faligis; kaj krome, la ideo ke oni gajnu la staton de perfekteco kaj eterna vivo, ne post morto, ne en iu malproksima nebula postmondo, sed en la fizika mondo dum la vivo. Tio eble ŝajnos ja tre strange, sed kiam oni ĝin inteligente ekzamenas, ĝi ne ŝajnos senrezone.

Jes estas senrezone, ke la fizika korpo de la homo devas morti; Eĉ pli senrezona estas la propozicio, ke nur per morti, one povas vivi por ĉiam. I-Sciencistoj nove diradas, ke ekzistas kaŭzo, ke la vivo de la korpo ne plilongiĝu senlime, kvankam for ne sugestas, kiel oni atingu tion. Certe homajn korpojn ĉiam regas la morto; iliar fariĝis namiu laŭrezona klopodo, por ilin regeneri. En tiu ĉi libro, en la ĉapitro La Granda Vojo, asertiĝas kiel oni povas la korpon regeneri, restaŭri al stato de perfekteco, kaj fari al templo por la kompleta Trier Memo.

Seksopotenco estas kroma mistero, kiun la homo devas solvi. Esti estu beno. Anstataŭe, la homo ofte faras ĝin sia malamiko, sia diablo, kiu estas ĉiam kun li kaj de kiu li ne povas eskapi. Siu ĉi libro montras kiel, per pensado, uzi tion, kiel la grandan potencon por la bono, kio ĝi estu; Uza kubuya ngakwesokunene, ngaphendle, ngaphendle, ngikwazi ukukwenza lokho?

Oo homo estas duobla mistero: la mistero de lia memo, kaj la mistero de la korpo en kiu li estas. Li hasas kaj estas la seruro kaj ŝlosilo por la duobla mistero. La korpo estas la seruro, kaj li estas la ŝlosilo en la seruro. Unu celo de tiu ĉi libro estas al vi ekspliki, kiel vin kompreni kiel la ŝlosilon por la mistero de vi mem; kiel trovi vin mem en la korpo; kiel trovi kaj koni vian veran Memon kiel Memscion; kiel vin uzadi kiel la ŝlosilon por malfermi la seruron, kio estas via korpo; Ngakho-ke, nge-akhawundi, bheka, kusetshenziswe konke lokhu. Via estas en, kaj vi estas la funkciiso de, la onesua korpomaŝino de la naturo; ĝi agadas kaj reagadas kun kaj rilate al la naturo. Uza kusizakala ngo-Memscio kaj la funkciisto de via korpomaŝino, vi scios-en ĉiu detalo kaj entute - ke la funkcioj de la eroj de via korpo estas leĝoj de la naturo.

I-Kroma mistero estas la tempo. La tempo ĉiam ĉeestas kielislara temo de interparolado; tamen, kiam oni penas pensadi pri ĝi kanye nekspliki, kio ĝi ĝuste estas, ĝi fariĝas abstrakta, nefamiliara; ĝi estas netenebla, oni ne povas ĝin havi en mano; fori foriras, eskapas, kaj ekzistas preere. Ngakho-ke, izinkomba zamanje.

La tempo estas la ŝanĝiĝado de eroj, aŭ amasoj da eroj, en reciprokaj rilatoj. Tiu ĉi simpla difino aplikiĝas ĉie kaj sub ĉia stato aŭ kondiĉo, sed ĝi devas esti pripensata and aplikata, antaŭ ol oni povas ĝin kompreni. La faranto devas kompreni la tempon dum en la korpo, vekiĝinta. La tempo estas malsama en aliaj mondoj kaj statoj. Al la konscia faranto, la tempo ŝajnas ne esti la sama dum vekiĝinteco ol dum sonĝoj, a re dum profunda dormo, aŭ kiam mortas la korpo, a re dum at pasado tra la postmortaj statoj, aŭ dum at pas la konstruon kaj naskiĝon de la nova korpo, kion ĝi heredos sur la tero. Ĉiu el tiuj ĉi tempoperiodoj havas komencon, sinsekvon, kaj finon. La tempo ŝajnas rampi en la infaneco, e en la juneco, kaj konkursi en ĉiam pliiĝanta ngokusheshao, ĝis la morto de la korpo.

La tempo estas la reto de ŝanĝiĝo, teksita de la eterneco ĝis la ŝanĝiĝanta homa korpo. La teksilo, sur kiu teksiĝas la reto, estas la spiroformo. La korpomenso estas la faranto kaj funkciisto de la teksilo, kaj la teksisto de la vualoj nomitaj “estinteco” aŭ “estanteco” aŭ “estonteco”. La pensado faras la teksilon de la tempo, la pensado teksadas la reton de la tempo, la pensado teksadas la vualojn de la tempo; kaj la korpomenso faras la pensadon.

 

KONSCIECO estas kroma mistero, la plej granda kaj profunda el ĉiuj misteroj. La vorto “Consciousness” (Konscieco) estas unika; ĝi estas anglalingva neologismo; ĝia ekvivalento ne apera en aliaj lingvoj. Ĝia ĉiom grava valoro kaj signifo tamen ne nestas aprezata. Tion ilustras la uzaj al kiuj oni servigas la vorton. Jen kelkaj ekzemploj de ĝia misuzado: ĝi audiĝas en tiaj esprimoj, "mia konscieco," kaj "onia konscieco"; kaj Besta konscieco, homa konscieco, fizika, psika, kosma, kaj aliaj specoj de konscieco. Kaj oni parolas pri standardala konscieco, kaj pli granda, pli profunda, pli alta, pli malalta, interna kaj ekstera konscieco; kaj plena kaj parta konscieco. Mencion oni wafi aŭdas pri la komenciĝo de konscieco, kaj pri ŝanĝigo de konscieco. Oni aŭdas homojn, kiuj diras, ke spertis aŭ kaŭzis kreskon, aŭ etendiĝon, aŭ pligrandiĝon, de konscieco. Tre deta misuzo de la vorto estas en jenaj frazoj: perdi konsciecon, teni konsciecon; Kejni, uzi, evoluigi konsciecon. Oni plue aŭdas pre diversaj statoj, ebenoj, kaj gradoj, kaj kondiĉoj de la konscieco. I-Konscieco estas Tro granda, ke oni tiel ĝin karakterizu, limigu, aŭ preskribu. I-Pro tiu fakto, tiu ĉi libro useigas jenan frazon: konscii de, aŭ kiel, aŭ en. Ngakho-ke: tio ajn, kio konscias, estas aŭ konscia pri certaj aferoj, aŭ kiel tio kio ĝi estas, aŭ konscias en certa grado de konsciado.

La Konscieco estas la lasta, la finfina Realeco.

Konscieco estas tio, per la ĉeesto de kio, ĉiuj estaĵoj konscias. Mistero de ĉiuj misteroj, ĝi estas preter komprenado. Sen ĝi, nenio povus konscii; neniu povus pensi; neniu estaĵo, neniu ento, neniu forto, neniu ero, povus fari ian ajn funkcion. Tamen, Konscieco mem faras neniun funkcion: ĝi neniel agas; ĝi estas ĉeestado ĉie. Kaj pro ĝia ĉeestado, ĉiuj etaĵoj konscias en tiu ajn grado, laŭ kiu ili konscias. Konscieco ne estas kaŭzo. Ĝi povas nek moviĝi nek uziĝi nek iel ajn efikiĝi de io ajn. Konscieco nek estas la rezulto de io ajn, nek dependas ĝi de io ajn. Ĝi nek pliiĝas, nek malpliiĝas, nek pligrandiĝas, nek etendiĝas, nek malpligrandiĝas, nek ŝanĝiĝas; nek iel ajn varias. Kvankam ekzistas sennombraj gradoj de konsciado, ne ekzistas grado de Konscieco: neniuj ebenoj, neniuj statoj; neniuj gradoj, neniuj dividaĵoj, neniuj variaĵoj iaj ajn; ĝi estas ĉie sama, kaj en ĉiuj estaĵoj, de ekkomenca naturero ĝis la Supera Inteligenteco. Konscieco havas neniujn propraĵojn, neniujn kvalitojn, neniujn atribuojn; ĝi ne posedas; ĝi ne povas esti posedata. Konscieco neniam komenciĝis; ĝi ne povas ĉesi. La Konscieco ESTAS.

 

En ĉiuj viaj vivoj sur la tero, viififineble serĉadas aŭ atendadas ion aŭ iun mankan. Vi malprecize sentas ke, se vi povas trovi tion, kion vi sopiras, vi estus kontenta, satigita. Mallumaj memoroj de la epokoj leviĝas; est est sent sent sent sent o sent sent sent sent sent sent sent for the devigas reokazantan mondolaciĝon pri la ĉiam severa paŝrado de spertoj, kaj de la malpleneco no vaneco de la homa klopodado. Eble vi penis satigi tiun sentojn per Famoo, per edziĝo, per infanoj, inter amikoj; aŭ en komerco, riĉaĵoj, aventurado, malkovrado, gloro, aŭtoritato, kaj potenco — aŭ per io ajn alia kovrita sekreto de via koro. Sed ezineo de la sensoj povas vere satigi tian sopiron. Ngakho-ke, yi-estas perdita — estas perdita sed neapartigebla parto de konscie senmorta Tri Khumbula Memo. U-Anta ir epokoj, vi, kiel sentado-kaj-dezirado, la faranta porcio, iris de la pensanta kaj scianta porcioj de via Triqephu Memo. Do vi estis perdita al vi mem, ĉar, sen ia komprenado pri via Trieniso Memo, vi ne povas kompreni vin mem, vian sopiradon, kaj vian perditecon. Tial vi fojfoje sentis soleca. Vi forgesis la multajn rolojn, kiujn vi ofte havis en tiu ĉi mondo, kiel personecoj; Kaj vi forgesis la veran belecon and potencon, kiujn vi konsciis kun viaj pensanto kaj scianto en la Regno de Permanteco. I-Sed vi, estante faranto, sopiras ekvilibran unuiĝon de via sentado-kaj-dezirado en perfekta korpo, por ke vi denove estos kun viaj pensanta kaj scianta partoj, kiel la Triatatu Memo, en La Regno de Permanenteko. En antikvaj skribaĵoj estis aludoj al tiu foriro, en tiaj frazoj, ekzemple "la originina peko," "la falo de la homaro," kiel on de stato kaj regno, en kiu oni estas satigita. Tiu stato ne regno, de kiu vi foriris, ne povas ĉesi estadi; ĝin povas regajni la vivantoj, sed ne la mortintoj.

Vi ne devas senti soleca. Viaj pensanto kaj scianto estas kun vi. U sur oceano, ĉu en arbaro, ĉu sur monto, ĉu sur ebenaĵo, ĉu en sunlumo, ĉu en ombro, ĉu en amaso, ĉu en soleco; kie ajn vi estas, via veren pensanta kaj scianta Memo estas kun vi. Via vera Memo vin protektos tiom, kiom vi allasas vin protekiĝi. Viaj pensanto kaj scianto estas ĉiam pretaj por via reveno, kiom ajn longe necesas, por ke vi trovu kaj sekvu la vojon, so favous setiĝu konscie hejme kuna them, kiel la Triunde Memo.

Ngakho-ke, lezi zinhlelo ezilandelanayo nezintsha, zizosebenza ngokuhlangana kwazo. In the, sent sent-kaj-dezirado, estas la majibueca faranto de via Trieniso Memo; kaj de tio, kion vi faris por vi, kiel via destinon, vi devas lerni la du grandajn lecionojn, kiujn ĉiuj spertoj de la vivo imprukciu. Tiuj lecionoj estas:

 

Kion fari;
kaj,
Kion ne fari.

 

Vi rajtas prokrasti tiujn lecionojn dum tiom da vivoj, kiom al vi plaĉas, aŭ ilin lerni tiel baldaŭ, kiel vi volas — tion vi decidu; sed en la kurso de la tempo, vi ilin lernos.